Με τη διαδικασία αυτή διαχωρίζονται οι πρωτεϊνες στον ορό, στα ούρα καθώς και σε άλλες συλλογές όπως π.χ. περιτοναϊκό υγρό, στα κύρια πρωτεϊνικά κλάσματα.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

• Μετά από εύρεση παθολογικών τιμών πρωτεϊνών στον ορό.
• Παρουσία λοίμωξης.
• Διερεύνηση πιθανού πολλαπλού μυελώματος ή υποτροπιαζουσών λοιμώξεων.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΝΟΣΟΑΠΟΤΥΠΩΣΗΣ

• Όταν βρεθεί παθολογική «ζώνη» μονοκλωνικής ανοσοσφαιρίνης στην ηλεκτροφόρηση.

ΚΥΡΙΕΣ ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΜΦΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ Η/Φ

• Αλβουμίνη
  Η μείωση δυνατόν να οφείλεται σε διατροφικά αίτια, μειωμένη σύνθεσή της στο ήπαρ καθώς και αυξημένη απώλεια από το γαστρεντερικό σωλήνα ή το ουροποιητικό. Αύξηση αυτής συμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις αφυδάτωσης.

• α-σφαιρίνες
  Συνθέτονται στο ήπαρ και περιλαμβάνουν τις πρωτεΐνες οξείας φάσης, την α-2 μακροσφαιρίνη και την απτοσφαιρίνη. Στα περισσότερα είδη διαχωρίζονται σε 2 κύρια κλάσματα α1 και α2, αν και περαιτέρω υποδιαιρέσεις παρατηρούνται σε κάποια είδη ζώων, αλλά και μεμονωμένα σε ορισμένα άτομα. Αύξηση στις α1 και ιδιαιτέρως στις α2 σφαιρίνες θεωρείται σημαντική μιας και συνδέεται συχνά με οξείες φλεγμονώδεις νόσους.

• β-σφαιρίνες
  Συνήθως παράγονται στο ήπαρ και περιλαμβάνουν το ινωδογόνο (πλάσμα), την τρανσφερρίνη και παράγοντες του συμπληρώματος C3, C4. Όπως και οι α-σφαιρίνες, χωρίζονται σε β1 και β2 στα περισσότερα ζωικά είδη ενώ στους σκύλους παρατηρείται και επιπλέον υποδιαίρεση σε β1α και β1β. Αύξηση αυτών δυνατόν να είναι μη ειδική, έχουν όμως αναφερθεί σε ηπατικά νοσήματα, πυώδεις δερματίτιδες και νεφρωσικό σύνδρομο. Κάποιες φορές οξυκόρυφα επάρματα σε αυτήν την περιοχή οφείλονται σε μια ανοσολογικά ομοιογενή πρωτεΐνη από τον πολλαπλασιασμό ενός κλώνου πλασματοκυττάρων όπως συμβαίνει στο πολλαπλό μυέλωμα ή το λεμφοσάρκωμα.

• γ-σφαιρίνες
  Εδώ περιλαμβάνονται οι ανοσοσφαιρίνες IgG, IgA και IgM, αν και οι δύο τελευταίες μεταναστεύουν συχνά στη περιοχή των β2 ή στην αρχή των γ-σφαιρινών. Όχι μόνο η αύξηση, αλλά και το σχήμα του επάρματος παρέχουν διαγνωστικές πληροφορίες. Ευρύ έπαρμα δεικνύει πολυκλωνική γαμμαπάθεια, η οποία συνήθως συνδέεται με αντιγονικό ερεθισμό και δεν είναι ενδεικτική της νόσου. Ψηλό και οξύληκτο έπαρμα συμβαδίζει με μονοκλωνική γαμμαπάθεια, λόγω κυρίως νεοπλασματικής εξεργασίας, όπως πολλαπλό μυέλωμα, λέμφωμα των B κυττάρων ή χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις οξύληκτων επαρμάτων που καλούνται ολιγοκλωνική γαμμαπάθεια και αναφέρονται σε ποικίλα νοσήματα όπως Ehrlichia, Leishmania, FIV, FIP κ.α

Προϋποθέσεις δείγματος:

1. Ορός και όχι πλάσμα, το οποίο περιέχει ινωδογόνο (β2 και γ περιοχή).
2. ΟΡΟΣ μη λιπαιμικός αιμολυμένος.
3. Μικρή ποσότητα δειγμάτων.